De eerste dagen thuis. En geen kans op hoofdluizen meer ?

door Martine Siemelink

Zoals verwacht is het fijn om weer thuis te zijn. Er hingen slingers in de woonkamer en aan mijn hemelbed (zonder gordijntjes nu, om stof te voorkomen), de meiden hebben allerlei knutsels gemaakt en opgehangen, er hing een soort 'spandoek' van de meiden met 'welkom thuis', er hingen twee versierde hartjes met lichtjes er in…

Maar wat voelde ik me tot woensdag slap, sinds de thuiskomst zondag. Niet te geloven. Ik kon niks meer. Niet staan, niet op de toiletstoel naast me komen. Marco heeft me steeds opgetild. Ik ging in bed tandenpoetsen. Gelukkig gaat het iedere dag ietsiepietsie beter. Vandaag kan ik weer rechtop zitten. Er zullen vast nog vaker van deze ‘slappe’ dagen volgen komend jaar. Hoort erbij en is gezegd. Gelukkig kunnen de meiden al veel zelf want Marco woont niet hier…

Enne… Mijn ex-buurvrouw heb ik vanmiddag gevraagd om mijn haar af te scheren. Het viel nog steeds erg uit als ik het kamde (dus niet in een staartje had). Hoppa, in 5 minuten klaar. Zonder emoties. Het voelde meteen kouder maar het voelt ook als een bevrijding. Geen dagelijkse confrontatie met een kam enorm vol met haar. Ik moest pas huilen toen Elaine moest huilen (videobellen, ze zijn in het Sauerland). En dat terwijl ik ze die ochtend had laten weten dat ik het ging laten afscheren. Elaine was toch geschrokken. En even later belde mijn moeder en zij terug en vertelde mijn moeder dat Elaine heel bang was dat Marco bij me weg zou gaan omdat Marco lang haar zo mooi bij mij vindt staan…ocharm… En dat terwijl Marco na een paar minuten na het kaal scheren zei dat hij het mij best goed vindt staan ! Gelukkig, want zo’n reaktie van hem had ik niet verwacht. Dat heeft hij ook meteen tegen Elaine verteld. En dat ik nog steeds dezelfde leuke vriendin en leuke moeder ben.

De meiden en mijn ouders komen morgen thuis, uit Willingen (Sauerland). Ze hebben daar volop van de sneeuw genoten. Beter dan dat ze mijn ellendige dagen hadden moeten meemaken en het gevoel hadden dat ze voor mij moesten zorgen. En niks leuks deden in hun Kerstvakantie. Er mogen de komende tijd (2-3 maanden ?) nl zo min mogelijk mensen (schoolvriendinnetjes) komen (risico op virussen, infecties)…

Ik voel me bijgekomen van de reis (jetlag) en heb nu weer enorme zin om ze te zien en te knuffelen !

Terug
Er zijn 6 reacties
Beantwoorden Miriam 16 januari 2017, 21:38

Ik vind je een knap wijf met je korte koppie! #Iemand die je niet kent.

Beantwoorden Desiree 14 januari 2017, 16:55

Wat fijn dat je lekker thuis bent. Je meiden weer lekker om je heen.
En dat kale koppie kan je goed hebben hoor, en Marco ziet straks heus zijn mooie lange haren weer terug.

Heel veel sterkte.
Gr Desiree

Beantwoorden Jan de Kruijf 9 januari 2017, 15:34

Tja, het zal niet altijd meezitten, maar je bent sterk en nuchter (!) genoeg, om je ook door tegenvallers heen te werken. Dat heb je al lang aangetoond!

Ik heb in ieder geval diep RESPECT voor jou en je liefhebbenden, en dan maakt hoe je er nu uitziet, geen bal uit! Liefde zit in de mens, niet aan de buitenkant…

Het gaat de goede kant uit en daar moet jouw focus liggen. Ok, soms niet in tempo wat jij/wij willen, maar daar moet je mee leren leven. Vier je successen, dan is iedere volgende dag een uitdaging! Sterkte en ga ervoar he!!!

Beantwoorden Bertus en Josien van Gemeren 6 januari 2017, 11:30

Staat toch prima. Je moet maar zo denken ik ben in de mode. Kijk maar naar heel veel jongeren met kaal hoofd. En een andere troost is het groeit vanzelf weer aan.
sterkte in de komende tijd.
Bertus en Josien

Beantwoorden Marjo Lares 5 januari 2017, 16:24

Fijn, dat je weer thuis bent in je eigen omgeving! En je nieuwe coup kan er prima mee door! Van harte beterschap en geniet van de thuiskomst vande meisjes! Xxx

Beantwoorden Anja 5 januari 2017, 07:46

Geniet ervan Martine, en ja je bent ook mooi zonder je lange haar. Je weet waar je het voor doet.

Je e-mailadres zal nooit op de website worden getoond.