Een bericht van mijn lichaam.
Een groot deel van mijn cellen is vernietigd. Ook gezonde cellen. Okee, sommige immuuncellen vielen ook mijn eigen zenuwcellen aan. Die zijn nu bijna allemaal dood, dat is fijn. Maar haha, ik heb er lekker nog wat over, dat weet mijn eigenaresse vast niet (noot: jawel, de 5 infusen in Londen die dit jaar nog gaan komen doden deze). Het kost mij zeker 2 jaar werk om de stamcellen te laten rijpen tot cellen die voor mij nuttig zijn. Het zijn baby-cellen. Er is een kans (30%) dat foute cellen mijn zenuwgeleiding blijven aanvallen. Als dat niet zo is, heb ik misschien de kans om de al ontstane schade aan de zenuwgeleiding wat te herstellen. Maar ik heb nu nog geen idee of ik dat kan en ga doen.
Mijn darmen hebben nu miljarden kleine gaatjes. Alle ziekteverwekkers van buitenaf (noot: bacteriën en virussen) kunnen nu zo mijn bloed in en tijdelijk de noodtoestand veroorzaken (complicaties als orgaanfalen, infecties, sepsis). Ik kan me nog niet echt verdedigen. Hopelijk houdt mijn eigenaresse dus ernstig rekening met wat ze juist wel en niet kan en moet doen en eten !
Ik merkte ineens wel dat er minder ‘getrokken’ werd aan mijn haarzakjes (noot: kaal scheren). Gelukkig, dan konden deze korte haartjes blijven…
Denk maar niet dat ik mijn energie kan steken in andere dingen. Dan heeft mijn eigenaresse voorlopig maar even geen kracht om (op) te staan. Moet ze maar liggen en zitten en moet alles door anderen gedaan worden voor haar. Dan moet ze maar opgetild worden op en van de toiletstoel (naast de bank). Ik heb voorlopig mijn energie nodig voor het herstel.
Terug